Velit Bey çok kıymetli bir meslek erbabı ve de daima örnek alınacak bir şahsiyetti.

ODTÜ Elektrik ve Elektronik Müh. 1. Sınıf Öğrencisi olduğum dönemde (1962) kendisinin Makina Müh. Bölümünde part-time olarak verdiği “machine shop” dersini almıştım. Tam bir centilmen ve son derece sevecen bir hoca olarak benim ve arkadaşlarımın sevgi ve saygısını kazanmıştı. Kendisi o yıllarda bürokrasinin de en üst kademelerinde yer alıyordu. Yanlış anımsamıyorsam TSE Başkanlığını yürütmekteydi.

Çocukları Mine ile Ahmet’i de çocukluğumuzda komşumuz olarak tanıma mutluluğuna sahip oldum. Sevgili Ahmet ile çeşitli platformlarda birlikte olduk.

Örnek kişiliğiyle yeni nesillere yol göstermeyi sürdürecektir.

Işıklar içinde olsun…

ODTÜ Manufacturing Prosses dersi aldığım değerli hocam, ışıklar içinde uyusun…

Velit hocamız fakültemizin kurulmasında yoğun bir çaba göstermiş olan birisi, ayrıca ağbimin eşi,  Hale Özer’in dayısı olması nedeniyle ailecede bir yakınlığımız vardı.

Babama ilk bilgiyi vermiş, Robert kolej mak. fakültesindeki ilk sömestir sonunda Ankara’ya tatile geldiğimde, imtihan açıldığını öğrenerek girdim ve 80 kişi içinde 3 üncü olarak olarak kazandım. (Benim eğitim hayatımda gördüğüm en yüksek derece ! )

Sonuçta İstanbul’a dönmeden ” Orta Doğu Teknololji Enstitüsü” nün ilk Mak bölümünün 25 öğrencilerinden birisi oldum. İyiki de olmuşum, hayatımın her döneminde bunun gururunu duydum ve duymayada devam edeceğim.

Velid İsfendiyar; Türk Standardları Enstitüsü’nün fevkalade değerli Genel Sekreteri idi. Benim amirim-genel sekreterimdi. Allah Mekanını daim, cennet eylesin. Allah rahmetini bol eylesin.

1972 yılı Aralık ayında rahmetli eşim ile birlikte Türk Standartlar Kurumundaki çalışma odasında uzun bir sohbetimiz olmuştu ve kendisini çok sevmiştik. Ruhu şad olsun.

Kabri nur mekânı cennet olsun.

Ahmet kardeşim,

Sevgili Velit hakkında hazırladığınız web sitesini inceledim. Tüm ayrıntılarıyla okuduğum, akıcı bir uslupla bezenmiş ve gerçekten çok etkileyici bir çalışma. Tebrik ederim.  Maalesef benim ekleyebileceğim  kişisel bir anekdod bulunmuyor. Size daha önce sunduğum fotograflarla yetineceksiniz….. Sevgiler. Y. Öz

Sevgili Velit İsfendiyar hocamla ilk tanışmam ODTÜ giriş sınavları sırasında olmuştu. 1956 yılının sonbaharında, Kasım ayında, yazılı sınavlarda başarılı görülen adaylar İngilizce sözlü sınavlara alınmışlardı. Velit Hocam sözlü sınav yapan jüri içinde idi. Bu sınavlarda başarılı olduktan sonra dersler başladı. Kendisi bize Manufacturing Process dersini veriyordu. Bu dersin uygulaması da Cumartesi günü sabahları, öğleye kadar Gazi Teknik Öğretmen okulunun atelyelerinde yapılırdı. O tarihlerde Cumartesi yarım gün olarak iş günü idi. Velit hocama asistan olarak eski teknik öğretmen mezunu Mehmet Özusta yardımcı olurdu. Cumartesi sabahları, ODTÜ’nün küçük otobüsüne binerek hep birlikte Gazi Teknik Öğretmen atelyelerine gider, el aletlerinden başlayarak takım tezgahları kullanımını öğrenirdik. O sırada Velit Hocam Minneapolis Moline traktör fabrikasında görevli idi.

Ben yurt dışında 1960-69 yılı aralığında, yüksek lisans, doktora ve doktora sonrası çalışmalarımı yaptıktan sonra Türkiye’ye döndüğüm zaman Velit Hocam yeni kurulmuş olan Türk Standardlar Enstitüsü (TSE) Genel Sekreteri görevindeydi. Hatta, 1970-71 yıllarında yedek subaylık yaparken kendisinin isteği üzerine TSE laboratuvarında bazı makina teçhizatın kurulumunu yaptım.

Velit Hocam ile sonraki yıllarda da sık sık görüşürdük. ODTÜ Makina Mühendisliği Bölüm Başkanlığı dönemimde (1973-77) kendisine Bölümümüze yaptığı değerli hizmetlerden dolayı bir ödül de verdik.

Velit Hocam, sadece Makina Mühendisliği Bölümü öğrencilerine değil, birçok mühendislik bölümleri öğrencilerine de ders vermiştir.

Kendisini son olarak hastahanede hasta yatağında ziyaret ettiğimi hatırlıyorum. Sevgili Velit Hocam bizlere her zaman sevgi ve özveri ile yaklaşmıştır. Beyefendi ve Türk adet ve kültürünü özümsemiş bir kişiliğe sahipti. Gülümseyen yüzünü ve sıcak davranışlarını hiç unutamam. Mekanı cennet olsun, nurlar içinde yatsın!

Öğrencisi

Prof. Dr. Bilgin Kaftanoğlu

Nurlarda yatsın ne muhterem beyefendi idi.

Ben Kazım Turgay’ın kızıyım. Rahmetli Velit amcayı cok severdim. Rahmetli babamla beraber TSE yi kurmuşlardı. ISO toplantısında da hostestim. Nur içinde yatsınlar, mekanları cennet olsun hepsinin.

Işıklar içinde uyusun

Türk Standardları Enstitüsünde Genel Sekreter olarak üstüm,O.D.T.Ü. de ise hocam olmuştu.Saydığım ve sevdiğim bir insandı.Mekanının cennet olduğuna inancım tamdır.

ODTÜ de hocam,TSE de (Genel Sekreter),Müdürümüz..Allah gani gani rahmet eylesin…

Değerli Dostlar,

Velit bey hakkında yazılmış blog çalışmasını özenerek okudum ve evlatlarını böyle bir eser hazırlamış olmalarından dolayı sevgi ile kutlamak istedim..

Herkesin sevecenliğini kazanmış, zamanının önünde bir insanlığa sahip Velit beyi rahmetle anıp, mekanı cennet olsun dileklerimi iletirim..

Benim kendisi ile ilgili aşağıdaki hatıralarımı, hazırlanan bloga göndermek istedim.

Sizler aracı olabirseniz sevinirim..Selam ve sevgilerimle…Yaşar Tapan

Kendisi benim yarım jenerasyon önümde idi..Robert Kolej ve Michigan Üniversitesi ortak mekanlarımızdı..Bilhassa Prof.Vincent E.LAY on senelik ara ile ikimize de yol göstermişti. Prof.Lay, Univ.of Mich.dan 1916 senesinde mezun olmuş bir otomotiv hocası olarak Henry Ford devirlerini yaşamıştı..Benim tanıştığım 1954 Eylulünde artık iyice yaşlanmıştı..O sıralarda Amerikan oto sanayii en iddialı dönemini yaşıyordu..Export, en önemli pazarı idi ve dünya Amerikan otomobillerini kapışıyordu..1955 modelleri piyasaya çıkıyordu ve yapılan design değişiklikleri herkesi şaşırtıyordu. Mesela,Chevrolet otomobillerinde, batarya şarj göstergesi her zamanki gibi bir ampermetre yerine bir lamba olarak veriliyordu ve bu değişikliği Prof.Lay farketmemişti..Öğrendiği zaman çok hayıflanmıştı..Atlamışım dediğini çok iyi hatırlıyorum..Benim tez çalışmam olarak verdiği konu, Alcohol+Water Injection into the Carburators of Internal Combustion Engines.. O zamanlarda da yüksek bulunan benzin fiyatlarına bir alternatif çalışması idi..

Velit bey ile bu ortak noktamızı ve genelde Ann Arbor hayatına dair yaşadıklarımızı paylaşırdık..Daha sonraları, kendisi TSE genel Sekreteri olduğunda,ben de ODTÜ den ayrılmış ve Türk Otomotiv Sanayiinin kuruluş yıllarında Oyak-Renault Otomobil Fabrikalarının Bursa’ya kazandırılması çalışmalarında görev almıştım. İmalat başlamış pek çok parçanın yerlileştirilmesi yapılıyordu. Oto camları yerli yapılıyor kabul edilip ithali yasaktı. Paşabahçe tek imalatçı idi.O zamanlar float teknolojisi henüz Türkiyeye gelmemişti ve Paşabahçe’den bizim fabrikaya teslim edilen bilhassa ön camlarda yoğun bir (diplopy) imaj dalgalanması tesbit ediliyordu. Sürücüler bu durumdan çok şikayet ediyordu.Paşabahçe ise mevcut bir TSE bültenini gösterip, kalite kontrolünü bu bültene göre yaptıklarını ve buna göre testi geçiyordu. Burada kritik fark,bültene göre ön cam, KAMYONLARın sürücüsüne göre düşeyle 17 derece yapacak şekilde test ediliyordu. Otomobilde ise bu açı çok daha büyük ve sürücünün konumuna göre uyarlanıyordu.

Paşabahçe ile anlaşamıyorduk..Sonunda,ben Velit beyi telefonda aradım ve durumu anlattım.Yeni bir bülten çalışması gerekiyor dedim.Velit bey,her zamanki nazik yaklaşımı ile konuyu hemen araştıracağını söyledi ve kısa bir süre sonunda,Ön Cam Testlerinin otoların konum açılarında yapılmasını öngören yeni bir bülten yayımladı..Paşabahçe’de doğru çözümün böyle olması gerektiğini kabul ediyordu fakat mevcut durumu lehte bir dayanak olarak kullanmaya da devam ediyordu..Sonunda Trakya Cam kuruldu ve Float Cam teknolojisi Türkiye’ye geldi ve Cam/Ayna sanayii yeni bir kalite kazandı..

Arada sırada hatıralar alemine daldığımda,Velit bey ile yaptığımız bu çalışma aklıma gelir ve kendisine,Türk Otomotiv Sanayiine yaptığı bu anlamlı katkıdan dolayı şükranlarımı sunarım..Allahın Rahmeti Üzerine Olsun!!!

 

Velit hocam bize “Manufacturing Processing” dersine gelirdi, nur içinde yatsın, mekanı cennet olsun…

Sevgili hocamız Velit bey bize 1. sınıfta “Metal Processing” dersini verdi.
Ciddi, güler yüzlü, ağırbaşlı bir görünümü vardı.
Hepimizin anladığı güzel ve yalın bir İngilizce ile dersi anlatırdı.
Diğer tüm hocalarımızın olduğu gibi, ders boyunca tek kelime Türkçe konuşmazdı.
Bir gün, kim olduğunu hatırlayamadığım bir arkadaşım ilgisiz bir soru sormuştu.
Hocamız hemen kaşlarını çatmış, ciddileşmiş ve;
“- It is not your business, is it?” demişti.
Onun bu cevabını hiç unutmadım.
Tüm iş hayatım boyunca  çalışanlarıma;
“Konu dışına çıkmamaları – Sadece ilgili konuya odaklanmaları” hususunu her zaman hatırlattım.
 
Bizleri büyük bir heyecan ve özveri ile yetiştiren Velit bey hocamı rahmet ve şükranla anıyorum.
 
Özhan DÖLEN
ODTÜ, 60 

Öğrencisi olma onuruna ve şansına sahip olduğum değerli hocam için bu güzel paylaşımın altına imzamı atarım.
Işık Önal
ODTÜ Makina
1978

Bu makinanin hikayesini ben anlatayim merak edenlere.

Ben Sevgili Mine ile Dışişleri Bakanlığına girdiğim 1972 yılında tanıştım ve böylece çok uzun yıllar sürecek gerçek bir arkadaşlığın temellerini atmış olduk. O zamanlar Ahmet daha okul talebesi idi. Ben 1974 yılında Velit Bey’in ODTÜ den talebesi olan Murat Örekli ile evlendim. Tabii ki evlenmeden önce Mine’lere çok gelir giderdik. İlk eşim Murat ise fotoğrafcılığa çok meraklı idi, gerçekten de bu konuda çok iyi bir gözü vardı. Hatta evlendiğimizde, evimizde bir karanlık oda bile kurmuştu. Orada çektiği fotoğrafları basar ben de onu büyük bir keyifle izlerdim. İlaçlı suların içine koyduğu fotoğrafların yavaş yavaş görünür olmaya başladığını görmek gerçekten ilginçti, bu konuda hiç bir fikri olmayan benim gibi 20li yaşlarda biri için. Bu makina daima evlerimizin baş köşesinde uzun yıllar durdu ancak, Murat’ ın bütün çabalarina rağmen bazı parçaları eksik ve yerine orjinalleri bulunamadığı için hiç bir zaman işler hale geçmedi. Ancak bize daima çok kıymetli bir insan, hoca, baba ve eş olan sevgili Velit Beyi ayrıca benim Mine’ye olan dostluğumu anımsattı bana.

Sevgili Mine ve Ahmet, ne mutlu sizlere babanızın anısını bu şekilde sevenleri ile paylaşarak onu yaşatıyorsunuz. Nur içinde yatsınlar.

Babamın iyi arkadaşı idi…….hepsine rahmet…….

Ne mutlu Sizlere. Okudukca gururlandım ve yaşadıklarımı anımsadım. Teşekkürler.

Işıkĺar içinde uyusun. Ne mutlu geride kalanlara.

Tanıdığım ilk İstanbul beyefendisi..

Ruhu şad olsun, anısı kalplerden silinmesin.

Evlatları olarak, harika bir iş yaptınız. Müthiş bir emek! Harika ve güzel dersler alınacak anılar..Tekrar kutluyorum.

Velit Bey ile şimdi hatırlayamadığım bir vesile ile tanışmış ve TSE’deki makamında bir kaç kez çok keyifli görüşmelerimiz oldu, 1971-2.

Gerçek bir beyefendiydi ve hiç unutamadığım isimlerden biridir.

Hocamın ruhu şad olsun, ışıklar içinde uyusun

Saygıdeğer babanız Velid bey benim iş hayatına atıldığım henüz üniversite öğrencisi olduğum 1967 yılındaki ilk amirimdi. Kendisinden çok şeyler öğrendim. Özellikle vakur duruşuyla çok özel bir rol modeldi. Yaşamımın ilerleyen yıllarında hep kendisini ve davranışlarını örneklemeye çalıştım. Yaşamımda bir başarı elde ettiysem kesinlikle Sayın İsfendiyar’ın katkısı vardır. TSE de çalıştığım yıllar boyunca iki insan benim için çok önemliydi ve her ikisinin de büyük desteklerini gördüm. Her iki büyüğüm Sayın Faruk Sunter ve Sayın Velid İsfendiyar Beyefendileri rahmetle anıyorum.